Gefrituurd en goudbruin, zacht van binnen en knapperig van buiten – zo ziet een perfecte friet eruit. Voor veel mensen is het maken van aardappelstaafjes een kunst. Nu eist de Belgische frites-vereniging dat de frietkotten daar worden uitgeroepen tot werelderfgoed. Waarom dat lees je hier.
In Nederland worden ze gedrenkt in mayo of in pindasaus gegeten, in Engeland gaat er een scheut azijn met veel zout over, en in Duitsland gaat er een lekkere currysaus over en is de curryworst vaak een ideale begeleider – frites zijn populair in veel landen. De onbetwiste koningin zijn de Belgische frietjes. De friet is bijzonder dik en je ziet eigenlijk op elke hoek de traditionele frietkraampjes in België. Nu zouden hun prestaties eindelijk erkend moeten worden: als de Belgische fritesvereniging “Navefri-Unafri” hun zin krijgt, moeten ze uitgeroepen worden tot Werelderfgoed.
De vereniging, opgericht in 1984 om “de specifieke belangen van de frietsector te behartigen”, heeft een overeenkomstige aanvraag ingediend bij de gewestregering in Vlaanderen. Het voorstel moet vervolgens worden ingediend bij Unesco. Navefri staat voot Het National verbond voor Frituristen.
Belgische frietkraampjes zijn ook sociaal-cultureel relevant
De frietjes zelf zijn onderdeel van de samenleving in België volgende de Navefri-voorzitter. “Friet eten maakt gelukkig” Zelf runde hij decennia lang een zogenaamde frituur in de stad Antwerpen.
De frituur zelf heeft volgens hem een hoge sociaal-culturele relevantie. “De nuchtere Belgen zijn niet zo van de koetjes en kalfjes. Maar in de frituur, als je op de maaltijd wacht, wordt alles besproken ”, zegt hij. Het afhalen is in Belgie een familieuitje, is een traditie die velen associëren met hun jeugd.
Geen lobby praktijken bij de frietkotten in België
Lefèvre wil de cultuur van de frites niet naar andere landen te exporteren. Hij is blij dat het iets typisch Belgisch is: “In de binnensteden van grote steden zie je voornamelijk dezelfde restaurants, altijd dezelfde smaken. Het is toch veel leuker om in een ander land een unieke eigen smaakbeleving op te doen? ”Veel blijer zou hij zijn als de wereld erfgoed erkenning wordt uitgereikt aan een instituut zonder een politieke lobby. “We doen nauwelijks aan marketing, nauwelijks aan reclame. We doen gewoon wat we de afgelopen 200 jaar altijd hebben gedaan – en dat is niet alleen succesvol, het is ook ons leven. ”
De kans is redelijk groot dat de Belgische friture daadwerkelijk een Werelderfgoed kan worden.Traditie en vakmanschap waren in het verleden belangrijke criteria bij de onderscheidingen. Unesco heeft al tal van andere gerechten en eettradities over de hele wereld beloond met een wererlderfgoedstempel. Zo werd de Napolitaanse traditie van pizza bakken in 2017 een Werelderfgoed, en de Franse keuken in zijn geheel zelfs in 2010. Waarom dan ook geen Belgische frieten?
België mag om de twee jaar een nieuwe kandidaat indienen voor de Unesco-lijst van immateriële culturele activa; de landen en regio’s wisselen elkaar af. Volgend jaar is Vlaanderen aan de beurt. Medio mei wil de staatssecretaris zijn besluit bekendmaken op basis van een deskundig oordeel.